“Ne yavuz (azgın) ol asıl, ne yavaş (şaşkın, miskin) ol basıl” atasözü, insanlara dengeyi ve ölçülü davranmayı öğütler. Buradaki “yavuz” kelimesi, aşırı hırslı, azgın veya saldırgan anlamına gelirken; “yavaş” ise tembel, kararsız veya miskin bir tutumu simgeler. “Asıl” ve “basıl” ise bu tutumların sonucu olarak, bir kişinin doğru yolda ilerlemesi gerektiğini ifade eder.
Atasözü, bir insanın aşırı hırslı, sert ya da taviz vermez olmaması gerektiğini, ancak aynı zamanda tembel, durgun ve karar alırken fazla yavaş da olmaması gerektiğini anlatır. Yavuz olmak, insanı kararsızlığa sürüklerken, çevresiyle uyumsuz ve sert ilişkiler kurmasına yol açabilir. Öte yandan, fazla tembel olmak da fırsatları kaçırmaya, hayatta ilerlememeye neden olabilir.
Bu söz, her iki aşırı uçtan kaçınılması gerektiğine dair bir uyarıdır. Dengeyi bulmak, gerektiğinde cesur ve kararlı olmak, ama aynı zamanda doğru zamanda düşünerek adım atmak önemlidir. Hem aşırılıklardan hem de tembellikten kaçınılarak, hayatta daha sağlıklı ve başarılı bir yol izlenebilir.
Yorumlar